In mijn kindertijd kon je deze zoete karamelsubstantie kopen bij de “Coop” en op een boterham met boter smeren (natuurlijk at ik het graag rechtstreeks uit het blik met een lepel). Om een of andere reden werd de productie van “Caramelco” gestopt.
Mijn zwager heeft ons een leuke truc geleerd om “Caramelco” zelf te maken van blikjes gecondenseerde melk. Als kind (geboren 1938) woonde hij in Argentinië en het was daar toen al een algemeen recept. Feitelijk hebben we het over “Dulce de leche“, leerde ik later.
De basis is gesuikerde gecondenseerde melk – overal in de wereld te koop. De te nemen stappen zijn meer dan eenvoudig:
- Neem een pan en vul die met water, zet die op het vuur en laat hem zachtjes koken.
- Doe er een blikje gecondenseerde gesuikerde melk in zonder het te openen. Het moet tijdens het proces volledig met water bedekt zijn.
- Laat het zo’n 2.5 a 3 uur zachtjes koken.
- Je kunt experimenteren met de tijden, maar vier uur is de limiet, langer koken geeft een bittere en verbrande smaak.
- Wat in het blikje gebeurt is een proces van karamelliseren van de suiker waardoor de inhoud volledig verandert.
- WAARSCHUWING: Hierna moet je heel voorzichtig zijn omdat de substantie niet meer vloeibaar is.
- Dat resulteert in een lange afkoelingsperiode door de pan te legen en te vullen met koud water.
- Neem minstens een half uur de tijd om af te koelen.
- Er kan druk worden opgebouwd in het blik, dus open het voorzichtig met een handdoek erop als bescherming, anders kan het hete goedje in je gezicht en ogen spatten.
- Nu kan je het best het blik legen in een glazen of plastic bakje, metalen uit het blik kunnen oplossen.
Ik heb het zelfs eens in de VS gemaakt ~2006, zie foto’s:
