“De directie van de Staat der Nederlanden zoekt 150 dagelijkse bestuurders (full-time) voor een periode van maximaal 4 jaar. Deze uitdagende functie biedt veel ruimte voor eigen initiatief waarbij u uitsluitend aan de directie verantwoording dient af te leggen. Wij bieden een goede salariëring en secundaire voorwaarden.”
Democratie klinkt ingewikkeld, maar het principe is eenvoudiger dan sommigen denken. Democratie betekent letterlijk “de bevolking regeert”. Dus niet symbolisch of ceremonieel maar gewoon “jij en ik”. Met andere woorden: de directie van Nederland bestaat uit 13 miljoen kiesgerechtigden. Het is een goed moment om daar bij stil te staan. Het is niet alleen een staatsschuld van €30 000 per Nederlander maar wij zijn ook allen grootaandeelhouder van alles wat niet in particuliere handen is.
Omdat het land omvangrijk en complex is, neemt de directie iedere vier jaar een managementlaag aan: de Tweede Kamer. Niet om afstand te doen van verantwoordelijkheid, maar omdat uitbesteden iets anders is dan uit handen geven.
De directie is dus de baas. De Tweede Kamer voert uit. Ministers zijn feitelijk ingehuurde bedrijfsleiders, met een duidelijk mandaat en vervangbare contracten. Dat dit af en toe vergeten wordt, maakt het niet minder waar.
Het iedere vier jaar stemmen is geen plichtpleging, op die belangrijke dag kiezen we onze leden van het management.
Daarna begint het vervolg: kijken of het management begrijpt en doet wat de directie wil. Het gaat om volwassen toezicht en aandacht. De eenvoudige vraag rijst op z’n tijd: “Doet dit management wat wij bedoelen en wat wij willen, of hebben ze hun intrek genomen in de directiekamer en zijn ze vergeten dat ze moeten besturen in plaats van te kibbelen?”
Wanneer managers beginnen af te wijken van wat de directie wil, is het logisch om aan te geven wat je verwacht. Niet mopperend vanaf de zijlijn, maar helder. Een brief. Een bericht. Een gesprek.
Wie zijn eigendom van dit land serieus neemt, laat nooit vier jaar stilte vallen.
De beloning? Die volgt vanzelf.
Management dat voelt dat de directie meekijkt, werkt scherper en doelgerichter en vooral meer gericht op het vormgeven van de wil van de burger, de wil van de directie, onze wil die wet moet worden.
